چه کاریه!
قیاس مع الفارق است
شبهای من
و
خیال تو
امام جعفر صادق (ع):
از دو مسلمان که به هم برخورد می کند آن که دیگری را بیشتر دوست دارد بهتر است .
اصول کافی ، ج 3 ، ص 193.
بیتوته
دَر هم
همین الان به یه حسی رسیدم
بدی ادمها اونقدری نیست که همیشه ازشون بدت بیاد
خوبی شون هم...
به نظرتون درمورد خوبی شون میشه همچین نظری داد؟
+ قسمت نظردهی پستهای قبل رو هم درست کردم
امام علی(ع):
گوش خود را به شنیدن خوبى ها عادت بده و به آنچه که به صلاح و درستى تونمى
افزاید گوش مسپار، زیرا این کار، دل ها را زنگار مى زند و موجب سرزنش مى
شود.
وب حدیث نت
غررالحکم، ح .۶۲۳۴
:)
لبخند تو خلاصه ی خوبی هاست
لختی بخند، خنده ی گل زیباست
پیشانی ات تنفس یک صبح است
صبحی که انتهای شب یلداست
در چشمت از حضور کبوترها
هر لحظه مثل صحن حرم غوغاست
رنگین کمان عشق اهورایی
از پشت شیشه ی دل تو پیداست
فریاد تو تلاطم یک طوفان
آرامشت تلاوت یک دریاست
با ما بدون فاصله صحبت کن
ای آنکه ارتفاع تو دور از ماست *
قیصرامین پور
*به نام امام خمینی(ره)
امام جعفر صادق (ع) : هر که برای خدا دوست دارد و برای خدا دشمن دارد و برای خدا عطاء کند ، از کسانی است که ایمانش کامل است .
اصول کافی ، ج 3 ، ص 189.
بیتوته
حرف و برف
یه حرفهایی رو نمیشه گفت
مزه اش میره
یه حرفهایی رو نباید زد
دلگیره
یه حرفهایی رو مدام باید گفت
فراموش میشه
یه حرفهایی رو باید جار زد
حق همه است
یه حرفهایی حرف نیست
به روت نیار که حرف ه
امام سجاد(ع):
زبان آدمی بر تمام اعضا و جوارحش تسلط دارد هر روز صبحگاهان زبان انسان بر آنها می‌گوید: چگونه شب را به روز رساندید؟
جواب دهند: اگر تو ما را رها کنی خوب و آسوده هستیم، چون که ما به وسیله تو مورد ثواب و عقاب قرار می‌گیریم.
اصول کافی: ج 2، ص 115، وسائل الشّیعة: ج 12، ص 189، ح 1.
تبیان
آب و آتش
ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما
ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما
جوشی بنه در شور ما تا می شود انگور ما
ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما
آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما
ای یار ما عیار ما دام دل خمار ما
پا وامکش از کار ما بستان گرو دستار ما
در گل بمانده پای دل جان می‌دهم چه جای دل
وز آتش سودای دل ای وای دل ای وای ما
مولانا
امام على علیه السلام :عادلانه ترین روش این است که با مردم آن گونه رفتار کنى که دوست دارى با تو چنان باشند .
غررالحکم و دررالکلم ، ح 3170 .